Sjimmie the naked dog, kwam op een opmerkelijke manier bij mij terecht.
Nadat er een grote tragedie was gebeurd in mijn leven, mijn eerste echtgenoot was plotsklaps overleden.
Zat ik heel diep in mijn rouw.
Ik besloot om een tijdje te verblijven bij goede vrienden in LA.
Op een dag, apte een vriend van mij een foto van een hondje,, een prachtig naakt hondje. Ik dacht dat het een foto was van het hondje van zijn zus.
Want die was in het gelukkige bezit van een geweldig naakthondje genaamd Tattoo.
Maar nee, hij apte : dit is jouw hondje,,, een over plaatsertje,,, hij heeft een nieuw huis nodig en hij is voor jouw.
Een hondje ,, mijn grootste wens, ik kon het eigenlijk niet geloven.
Ik ben in LA ,,,apte ik. Hij apte meteen terug, hij wacht op jouw,,, totdat je thuis bent.
En ik geloofde er eigenlijk geen bal van.
Want dat vergeet ik nog even te melden, ik kende die vriend eigenlijk helemaal niet,,
ik kende hem alleen online, en zijn zus toen een beetje.
Maar zo gezegd zo gedaan. Ik was nog geen tien min op Amsterdamse bodem, belde hij op!
"we gaan hem halen, deze donderdag en we gaan met zijn allen!"
Met zijn allen bleek te zijn:
Mijn vriend met zijn steffie genaamd Conjo. Zijn zus met haar hondje Tattoo en ondergetekende.
Mega nerveus, ik zal maar zo zeggen, ik zat in die tijd even niet zo lekker in de wedstrijd, to say the least!
Aangekomen bij de plek, er was een groot onthaal met allerlei pluimage van hondemensen en honden,
de fokker, haar gorgeous dochter, en het toenmalig baasje.
Mijn hart klopte in mijn keel, er speelde zich een hele Disney film af in mijn hoofd. Ik zou op hem aflopen ( in slomo ) en hij zou in mijn armen springen en we leefden nog lang en gelukkig.
Ik stak mijn hand uit om hem te aaien, en meneer beet mij vol in mijn vingers. Gelukkig hebben Peruanen geen volledig gebit, dus die drie en een halve tand brachten niet veel schade toe.
Ik mocht een stukje met hem lopen, en einde van de middag nam ik hem mee,, op proef,,,
Ik was dolgelukkig, en mega onwennig en banggg.
Net zo bang als Chimi want dat was zijn naam.
Ik mijn paniek verstond ik namenlijk ,Sjimmie dus dat is het maar gebleven.
De eerste twee dagen heb ik mijn vriendin elk uur wel geapt.
Hoe laat moet hij eten? Wanneer moet hij poepen? Mag hij in bed slapen?
Na twee weken had ik met zijn voormalig baasje afgesproken, een hele lieve vrouw die al 6 naakthonden had en Sjim lag gewoon niet zo lekker in de roedel. Hij had veel meer aandacht nodig en ik kon hem die geven.
Dus ik mocht hem houden en die dag werd ik officieel moeder van een klein bloot jongenshondje.
Maanden gingen voorbij, en Sjim en ik werden onafscheidelijk.
Waar Sjim was, was ik en vice versa, We kregen zelfs samen een tv show op Linda tv " Wat zie jer leuk uit"
waarin Sjim mijn sidekick werd.
Sjim was de wind onder mijn vleugels, de reden waarom ik op kon staan in de ochtend.
De reden dat ik verder kon leven, mijn reddingshond, mijn life line.
En langzaam maar zeker verdween de rauwe rouw een stukje naar de achtergrond.
Toen er 4 jaar later hardruis werd geconsateerd bij mijn hondenkind was dat een enorme klap. Sjim was inmiddels al 10 jaar, we hebben samen nog zeker een half jaar gevochten, de medictatie stapelde zich op en de dokters bezoekern werden frequenter.
Op een dag niet lang voordat hij overleed, en we het medicijnenrondje moesten doen, zei ik tegen hem:
Sjim, als je het niet meer wilt, dan zeg je het, he?"
Hij draaide zijn kopje en keek mij aan, zijn oogjes boorden zich in die van mij.
Ik fluisterde "we spreken af, dat als jij je kip niet meer eet, dan is gedaan ok,, dan stoppen we,,"
Nachten lagen we samen wakker, hij omdat hij steeds minder lucht kreeg en ik omdat ik naar elke piep, elke ademhaling, elk zuchtje luisterde en zijn pootje vast hield.
Vrijdagocht,, geen kip gegeten.
Mijn adem stokte in mijn keel,, de medicijnen gingen er niet meer in. En ik wist het,, ik moest mij houden aan onze afspraak. Ik liep met lood in mijn schoenen naar mijn lief,,
"Het is klaar, Sjim wilt niet meer"
We konden terecht bij het dierenziekenhuis in Amsterdam west.
Als een zombie liep ik naar binnen, ik kreeg zelf nu ook geen lucht meer.
De dokter onderzocht hem,, "zijn longen lopen vol vocht, het is tijd "
Ik wikkelde Sjim in zijn fav deken, en hield zijn hoofdje vast.
Langzaam zag ik het leven uit zijn ogen weg vloeien.
Ik heb zelden, in mijn leven, zo'n diepe alles omvattende hartverscheurende pijn gevoeld.
Gelukkig was mijn lief bij ons en kon hij ons naar huis rijden.
Thuis, heb ik hem in zijn fav stoel gelegd en heb uren bij hem gezeten totdat zijn lijfje helemaal koud aanvoelde.
En toen kon ik hem nog steeds niet los laten,,, en daarom belande Sjimmie,,,,, thuis in de vriezer.
En 5 jaar later ligt hij er nog steeds.
Veel mensen vinden het vies, en bizar, en dat is misschien ook zo.
Maar er komt een dag dat ik Sjim weg kan brengen, naar een geweldig duo die kunst maakt van opgezette dieren.
En ik weet niet wanneer ik het doe, en wat voor soort kunstwerk het wordt,
maar tot de tijd, blijft hij bij mij in de vriezer liggen.
Soms haal ik hem eruit, en geef ik hem een kusje.
Dan kijk ik in zijn oogjes en bedank ik hem.
Bedankt dat ik je moeder mocht zijn, en jij mijn hondenkind, mijn redder, mijn zielshond.
Bedankt Sjim, Je was de beste.
Tot aan de andere kant.
In liefdevolle nagedachtenis aan Sjimmie the naked Dog,Tattoo Tattelino, en Conjo. † samen over the rainbow bridge
Comments